Posts

De uitnodiging

Het volgende gedicht ben ik al meerdere malen tegengekomen en iedere keer word ik er weer door geraakt. Daarom wilde ik het hier ook delen. Het is eigenlijk een uitnodiging om volledig jezelf te zijn.  De Uitnodiging Het interesseert me niet wat je doet voor de kost. Ik wil weten waar je naar hunkert en of je ervan durft te dromen het verlangen van je hart te vervullen. Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het risico wilt lopen er als een dwaas uit te zien voor de liefde, voor je dromen, voor het avontuur van levend zijn. Het interesseert me niet welke planeten er in je maan staan. Ik wil weten of je contact hebt gemaakt met de kern van je eigen verdriet. Of je bent geopend door de teleurstellingen van het leven of dat je er door verschrompeld bent.  Ik wil weten of je pijn kunt verdragen; van mij en van jezelf, zonder haar te verbergen of te verdoezelen.  Ik wil weten of je vreugde kunt voelen, de mijne of die van jezelf.  Of je wild kunt dansen me
Een reactie posten
Meer lezen

Het keerpunt

Maandenlang heb ik gevochten in waanzin. Elke dag het gevecht waarvan ik zo weinig begreep en waarin niets echt leek te helpen. De frustratie bleef en daarmee mijn depressie.  Depressies zijn gif voor relaties. Het is sowieso wat lastig samenleven met iemand die eigenlijk niet meer wil leven en daarnaast is geen enkele gedachte, van je ooit zo leuke vriendin, reeel. Een depressie is bijzonder eenzaam voor de zieke, maar ook verschrikkelijk machteloos voor de omgeving.  Op een zonnige zaterdag ergens in april besloot de liefde van mijn leven dat het mooi was geweest. Dat we beide ons eigen pad zouden moeten vinden en dat het leven met mij, mijn depressie en mijn kinderen, niet het zijne is. Relaties zijn vaak geen democratie, dus het was heel pijnlijk en verdrietig, maar ik kon het niet veranderen.  Net voor D-Day, had ik mijn medicatie volledig afgebouwd. Ik kan natuurlijk niet bewijzen dat daar allemaal verbanden tussen liggen, maar het was op z'n minst interessant. Het
Een reactie posten
Meer lezen

Mentale medicatie

Een miljoen Nederlanders slikken antidepressiva.  Het protocol is: ‘Pillen en praten’. Vooral geen belangrijke veranderingen tijdens een depressieve periode, want de persoon is ziek en heeft een gekleurde werkelijkheid. Naast de een diagnose die je ontmenselijkt en aan een muur  spijkert, word je ook per direct wilsonbekwaam. Wanneer je aan de andere kant van de tafel zit als deskundige hoef je niet zo naar de situatie te kijken: hoe komt het dat je zo hard tegen de muur aan bent gelopen? wat heeft er voor gezorgd dat je vastliep?  Het dogma chemische onbalans, kan iemand tot een levenslange patiënt worden gemaakt. Het dogma is aan de andere kan ook prettig, omdat het alle verantwoordelijkheid bij je zelf kan weghouden. Echter word je daar niet beter van weet ik inmiddels.  Na een kort gesprek werden de kalmeringsmiddelen en antidepressiva geserveerd. Het eerst schot was hopeloos mis, het ging alleen maar slechter. Wees gerust want er bestaat een zeer uitgebreid assortimen
Een reactie posten
Meer lezen

Doe even normaal

In mijn loopbaan als depressief onmens heb ik verschillende afslagen genomen. Zo ben ik op advies van naastenliefde op bezoek geweest bij een dame die gespecialiseerd is in numerologie. Het was een schattig theehuisje die ongetwijfeld ook grote aantrekkingskracht zou hebben gehad op Hans en Grietje. Tot mijn verbazing was er best veel herkenning in het verhaal dat zij schetste. Mijn Lotsgetal was 5 en ik moest vooral ervaren, geen verbindingen aangaan en de onbegrensde vrijheid voelen. Voordat ik daar in kan leven heb ik nog een aardige weg te gaan, maar het klinkt allemaal wel geestverruimend. Ik besluit om mij eens verder in te lezen in de spirituele wereld, want dat is wij vrije geesten behoren te doen. Twee boeken later, ben ik het spoor kwijt. Ik zou een levensmissie hebben en gidsen zouden mij daarin kunnen leiden, als ik mijn Chakra's openstel... Ik was al verdwaald, maar nu leek het of ik de weg nooit gekend heb. Ik houd dit inzicht voor de zekerheid aan tegen de minder
Een reactie posten
Meer lezen

Rot op met je diagnose!

Afbeelding
Ik weet dat er heel veel mensen zijn die smachten naar duidelijkheid, naar een diagnose, naar die missende stempel die behandeling in de weg staat. Toch vraag ik mij af waarom een diagnose altijd nodig is. Uiteindelijk is een diagnose niet meer dan een setje van klachten die we een naam hebben gegeven. In dit spel van klachten en namen, schuiven we nog enthousiast heen en weer, omdat we dagelijks nieuwe inzichten hebben.  Er was een tijd dat Depressie, Burn-Out, Manische Depressie, Overspannen, Bi-polair allemaal onder dezelfde naam werd weggeschreven. Tegenwoordig hebben we wat meer stempels en hokjes gecreëerd. Het krijgen van een diagnose is zeker niet altijd helpend. Zeker niet als het om psychische aandoeningen gaat. Misschien denk en spreek ik nu iets teveel in WIJ-vorm. Laten we het er op houden wat wij: Ik en mijn Depressie is. De partner in crime die enkele maanden geleden aan mij is gekoppeld. Mijn diagnose-proces volgde de volgende reis: Onder lic
Een reactie posten
Meer lezen

Leren in de HEL

Afbeelding
Mijn continue drang naar uitleg van een depressie, naar verklaringen waarom mij dit treft, de zoektocht naar het nut, wat ik mee kan nemen en vooral achter me moet laten. Dat is al maanden mijn studie. Dit is zo ingrijpend en dwingend, dat dit altijd prioriteit heeft. Tegenwoordig heb ik ook weer momenten dat het beter met mij gaat, dat ik weer enigszins mee kan komen in normaal en logisch denken. Terwijl ik dit schrijf, word ik direct overspoeld door angst. Mijn normale gedachtes hebben een houdbaarheidsdatums. Als ik hard op uitspreek dat het iets beter gaat, dan donder alles weer in elkaar. De allesoverheersende vergankelijkheid!! Met al mijn 'tijdelijke' wijsheid wil ik toch een gokje wagen om te beschrijven wat een depressie is, wat het doet en wat het wrede doel hiervan kan zijn. Wat logisch is voor iemand die depressief is, is vaak compleet onlogisch in de ogen van iemand die "normaal" is. Het is zeer pijnlijk om te beseffen dat je echt gestoord bent. Wat i
Een reactie posten
Meer lezen

Onmacht waar macht en controle leidend is

Afbeelding
Een belachelijk gevecht met jezelf, waarbij de onmacht zich uit in absolute waanzin. Dat is een depressie. Mijn depressie heeft aan de ene kant alles kapot gemaakt. Elke vorm vertrouwen is verdwenen. Vertrouwen in jezelf, vertrouwen in je omgeving en het vertrouwen op het leven. De andere kant is dat ik werd gedwongen, maandenlang mezelf minutieus te analyseren, met alle automatische gedachtes en patronen. Niets is zo dwingend als een depressie. Voor mij is deze periode het zwaarste gevecht van mijn leven. Het staat zo verschrikkelijk ver af van wie ik was en wilde zijn. Niet alleen voor mij is deze periode zwaar, maar ook zeker voor de mensen die heel dicht bij mij staan en die van mij houden. Als een woord een depressie zou moeten omschrijven voor mij en mijn omgeving is dat MACHTELOOS. Je hebt geen enkele grip meer op wat je denkt, wat reëel is en wat niet. Dat is ook het probleem met het proces van herstel. Je hebt juist grip op je gedachtes nodig om inzicht te krijgen en verand
Een reactie posten
Meer lezen